Najstarsza wzmianka o Broku pochodzi z 1203 roku. W dokumencie wydanym podówczas przez księcia Konrada Mazowieckiego wymieniano Brok jako gród obronny, z kościołem i 18 wsiami, stanowiącymi dobra biskupów płockich. Była to prężna osada gospodarcza o krajowym znaczeniu, stanowiąca ważny punkt na szlaku handlowym wiodącym na Ruś. W 1501 roku biskup płocki Wincenty Przerębski nadaje Brokowi prawa miejskie i przywilej targowy. Największy rozkwit miasta przypada na wiek XVI, kiedy to Brok staje się jednym z większych miast Mazowsza, z rozwiniętym rzemiosłem, handlem produktami leśnymi, znaczącym portem zbożowym, z liczbą ludności sięgającą 3000 mieszkańców. Świetność Broku zaczęła powoli gasnąć w wyniku wojen szwedzkich (XVII wiek) i zniszczeń, jakie dokonały się w czasie wojny północnej. Dalszego spustoszenia dopełniły zarazy i głód oraz rabunkowa gospodarka rosyjskiego zaborcy. W 1869 r. władze carskie, w ramach represji po powstaniu styczniowym, odbierają Brokowi prawa miejskie. Konfiskacie podlegają dobra biskupie. W wolnej Polsce Brok w 1922 r. odzyskuje prawa miejskie. Powstają liczne pensjonaty, kwatery prywatne i przystań wodna. Do Broku ściąga w sezonie około 4 tysiące wczasowiczów. Pomyślny rozwój miasta przerywa wybuch II wojny światowej, w wyniku której zniszczeniu i spaleniu ulega 80% budynków. Po zakończeniu II wojny światowej Brok dźwiga się do życia. W końcu lat 50. zaczyna się ponowny, stale postępujący rozwój związany z budową ośrodków wypoczynkowych przez zakłady pracy oraz ożywionym ruchem turystyczno-wypoczynkowym, ożywa życie kulturalne. Powstaje Dom Kultury, gdzie młodzież rozwija swoje zainteresowania taneczne, malarskie, fotograficzne. Działa zespół Folklorystyczny Puszcza Biała.
źródło: brok.pl